ΝΑΙ ΣΤΟ ΟΧΙ
Κι ενώ όλοι βρισκόμαστε απέναντι σε ένα ιστορικό δίλημμα εγώ
σκέφτομαι (Πρέπει να το κόψω, το ξέρω, με χαλάει):
Στο σχολείο μας έμαθαν για την άμεση δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας όταν ο καθένας είχε τη δύναμη
να αλλάξει κάτι με την ψήφο του. Γιατί έπεσαν όλοι να φάνε τον Τσίπρα που
υιοθέτησε το πλέον δημοκρατικό εργαλείο του δημοψηφίσματος, κάτι που έπρεπε να
κάνει κι ο γαπ όταν ξεκίνησε η κατρακύλα;
Στο σχολείο επίσης έμαθα πως ήταν ντροπή στην αρχαία Αθήνα
να μην παίρνει κάποιος θέση στα πολιτικά τεκταινόμενα και να μην ψηφίζει γι
αυτό και η στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων
αποτελούσε μέγιστη προσβολή για έναν Αθηναίο. Γιατί λοιπόν ο Κουτσούμπας
πρότεινε όχι στο ναι και όχι στο όχι;
Είναι γεγονός πως το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Δανειζόμαστε
συνεχώς λεφτά που πρέπει σύντομα να επιστρέφουμε με τόκους, δίχως να έχουμε
έσοδα από πουθενά. Η ανάπτυξη έχει σταματήσει από τότε που μπήκαμε στο ευρώ και
γλυκαθήκαμε εγκαταλείποντας τις γεωργικές καλλιέργειες και τη βιομηχανική
παραγωγή. Το ταμείο είναι μείον και
το χρέος διογκώνεται μέρα τη μέρα. Γιατί επομένως οι δανειστές επιμένουν σε
ολοένα και αυστηρότερα μέτρα που βαθαίνουν την ύφεση και δεν ενισχύουν την
ανάπτυξη;
Θυμάμαι όταν μπήκαμε στο ευρώ τη διαφήμιση του Σπύρου
Παπαδόπουλου «Με το ευρώ καλύτερα» και με πιάνει κλαυσίγελος! Από τότε που την
πρωτοείδα ένιωσα το κακό να πλησιάζει με δρασκελιές. Ήμουν μικρή τότε ωστόσο
αναρωτιόμουν για ποιο λόγο χρειάζεται αυτή η πλύση εγκεφάλου για κάτι
που ακουγόταν τόσο ιδανικό; Too good to be true…
Ήταν τυχαίο που ολόκληρη Αγγλία δεν μπήκε στο ευρώ;
Δε λέω, όλοι μας νιώσαμε Ευρωπαίοι με το ευρώ. Ακόμα κι όταν
συνειδητοποιήσαμε πως επειδή δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως την
αντιστοιχία με τη δραχμή τα λαμόγια οι επιχειρηματίες αισχροκέρδησαν με κατακόρυφες αυξήσεις στα προϊόντα που άγγιξαν το
300% μέσα σε λίγους μήνες. Τι 1 ευρώ τι 100 δραχμές! Παρόλο που υπήρχαν φωνές
να γίνει το ευρώ χαρτονόμισμα…
Το ευρώ ήταν μια φούσκα που έσκασε. Ένα συννεφάκι που
έφτιαξε ο Σημίτης για να μπορέσει μαζί με την αυλή του να φάει, να φάει, να
φάει… Μέχρι σκασμού! Γιατί μη μου πείτε πως έφαγε μόνο ο Άκης! Όταν μύρισαν τον
κίνδυνο τον έκαναν αποδιοπομπαίο τράγο ώστε να υποστεί τις συνέπειες για
όλους και να κατευνάσει την οργή του λαού! Στην αρένα ο Άκης και όλοι οι
υπόλοιποι στον θεωρείο!
Όχι βέβαια ότι δεν έφαγαν και κάποιοι συμπολίτες μας… Λίγο
τα κωλόχαρτα που έκλεβαν από δημόσιες υπηρεσίες, λίγο το κωλογλείψιμο σε
πολιτικούς για ρουσφέτια, όλα αυτά αποτελούν συνενοχή σε ένα έγκλημα που
διαπράχθηκε από πολιτικούς, επιχειρηματίες και δημοσιογράφους. Ωστόσο αυτοί οι
πολίτες απλώς εκμεταλλεύτηκαν την παθογένεια του συστήματος. Μου θυμίζουν
εκείνη τη γιαγιά που στα Δεκεμβριανά μπήκε σε ένα μαγαζί που τελούσε υπό
λεηλασία και έκλεψε ένα κινητό! Το ψάρι όμως βρωμάει από το κεφάλι…
Για να είμαι δίκαιη είδαμε και πολλά δημόσια έργα επί
Σημίτη. Αν δεν ήταν στη μέση οι μίζες όμως θα βλέπαμε πολύ περισσότερα…
Και τώρα;
Αχ αν φύγουμε από το ευρώ θα μου λείψει, το συνήθισα! Επίσης
αν φύγουμε από την ΕΕ θα νιώσω μοναξιά και απομόνωση. Στις αρχές που ακόμα
υπήρχε λίπος είχα κάνει κι ένα ταξίδι στην Ευρώπη με ταυτότητα. Ήταν πραγματικά
τέλεια!
Όμως δε θέλω να υποκύψω στο 2δ (Δανειστές+Δεξιά). Όπως
αντιλαμβάνεται το φτωχό μου μυαλό, υπήρχε οργανωμένο
σχέδιο εξαρχής.
Η Ελλάδα από την αρχαιότητα αποτελούσε το μήλον της έριδος
για τους ισχυρούς λαούς λόγω της γεωπολιτικής
της θέσης. Αυτό φυσικά δεν πρόκειται να αλλάξει όσοι αιώνες κι αν περάσουν. Οι
ισχυροί θέλουν να μας ενσωματώσουν στην αυτοκρατορία τους, είτε αυτή είναι
εδαφική είτε οικονομική. ΗΠΑ, Γερμανία, Ρωσία, όλοι έχουν τον ίδιο στόχο. Να εξαθλιώσουν οικονομικά τον ελληνικό λαό
ώστε να είναι αποδυναμωμένος και εξαρτώμενος, να κυριαρχήσουν στην Μεσόγειο, να εκμεταλλευτούν
το φυσικό πλούτο της χώρας καρπωνόμενοι φυσικά τα οφέλη και να τη
χρησιμοποιήσουν ως φθηνό τουριστικό
θέρετρο. Γιατί ως γνωστόν δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται. So simple!
Και φυσικά ό, τι δεν κατάφεραν τόσους αιώνες με πολέμους το
κατάφεραν σε μια μέρα και μάλιστα με τη συναίνεση του ελληνικού λαού! Η
μεγαλύτερη επιτυχία αυτής της δικτατορίας είναι ότι δεν έχουμε καταλάβει πως
είμαστε σε δικτατορία! Διατηρούμε
την ψευδαίσθηση της ελευθερίας!
Αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι Έλληνες πολιτικοί, επιχειρηματίες και
δημοσιογράφοι είναι προδότες και έχουν θυσιάσει τα πάντα στο βωμό του χρήματος
ή/και της δόξας! Αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι είμαστε τόσο πρόβατα και μας
ξεγελούν κατ’ εξακολούθησιν!
Ήξερα πως ο Τσίπρας θα πει και θα κάνει τα πάντα για να βγει
στις εκλογές. Δεν άκουγα τίποτα απ’ όσα έλεγε, έχω πάψει να ακούω τους
πολιτικούς, αυτούς τους επαγγελματίες ταχυδακτυλουργούς και θεατρίνους εδώ και
χρόνια. Δεν περίμενα ούτε να σκίσει τα μνημόνια, ούτε να αυξήσει το μισθό μου.
Απλώς μεταξύ δύο κακών, το μη χείρον βέλτιστον! Περίμενα να διαπραγματευθεί για
κάτι καλύτερο. Ή έστω να σταθεροποιήσει την πτώση! Τα συμφέροντα όμως είναι
βαθιά ριζωμένα στα πολιτικά συστήματα των κρατών. Δεξιά και δανειστές-τοκογλυφοι τα είχαν κάνει πλακάκια και έπρεπε πάση θυσία
να βγάλουν από τη μέση την αριστερά. Νομίζω πως ο Τσίπρας προσπάθησε λανθασμένα
να ικανοποιήσει τους πάντες. Φιλοευρωπαϊστές και μη. Δεν μπορούμε να έχουμε
όμως και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Τα μέτρα του Τσίπρα ήταν κι
αυτά επώδυνα για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Δεν τόλμησε να πλήξει
κατηγορίες όπως δικαστικοί και μεγαλοεισοδηματίες. Δεν τόλμησε να συγκρουστεί
μετωπικά με το κατεστημένο. Ίσως γιατί αν το έκανε ο θάνατός του δε θα ήταν
μόνο πολιτικός.
Δεν ξέρω αν τελικά θα γίνει δημοψήφισμα και πώς θα είναι
διατυπωμένο. Δεν ξέρω αν τελικά ο Τσίπρας έπρεπε να πει μόνος του το μεγάλο όχι
στην ταπείνωση. Δεν ξέρω αν την τελευταία στιγμή κάνει πίσω. Αυτό που ξέρω
είναι ότι αν έχουμε έστω κι ένα ίχνος αξιοπρέπειας
θα πρέπει να αντισταθούμε. Με οποιοδήποτε κόστος. Καλύτερα να πεινάσουμε τώρα,
γρήγορα, ως Έλληνες παρά αργά και βασανιστικά, με το μαρτύριο της σταγόνας, ως
Ευρωπαίοι δούλοι.
Θέλω τω ευρώ, θέλω την Ευρώπη, αλλά όχι με οποιοδήποτε
κόστος.
Δε θέλω να γίνω Μεση Ανατολή.
Δε θέλω να έχω μια πολυτελή βιτρίνα για τους πλούσιους όπου
στις αποθήκες ο λαός θα υπηρετεί λιμοκτονώντας.
Θέλω να ελπίζω πως θα σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.
Πως την ύστατη στιγμή δε θα κιοτέψουμε.
Πως θα κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες των μνημονίων
και την ανελέητη προπαγάνδα των ΜΜΕ.
Πως θα αλλάξουμε νοοτροπία και θα συνειδητοποιήσουμε πως η
κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι δημοκρατία αλλά ολιγαρχία.
Πως η λύση βρίσκεται στη συνεργασία, την ομοψυχία, την
ομόνοια, τη διαλλακτικότητα, την ανιδιοτέλεια, την προσφορά για την κοινότητα.
Πως η λύση βρίσκεται στην άμεση δημοκρατία, με πολίτες
όμως ενεργούς, ενημερωμένους, ανοιχτόμυαλους και αλτρουιστές.
Ας κλείσουμε όλοι τις τηλεοράσεις και ας ανοίξουμε κανά βιβλίο.
Κατά προτίμηση ιστορίας.
 |
| http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.sportdog.gr%2Fsites%2Fdefault%2Ffiles%2Fimagecache%2Flightbox_full%2Farticle%2F2012_02%2F422749_2639563078807_1547454627_32011078_1400289723_n.jpg&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNEKmArsH4aO1F59lKfteYP7tDWpNQ |
